เท้ากับปาก หากพบ ประสบปั๊ป
เป็นต้องยับ ต้องแยก แตกสลาย
สากกับครก โป๊กตำ ขำจะตาย
เจอไม่ได้ เป็นต้องรี่ ปรี่เข้าตำ
หมัดกับฟัน นั้นหนา อย่ามาคู่
เป็นได้ดู หมัดจิ้ม ทิ่มจนหนำ
ก้นกับส้วม รวมเป็น เช่นคู่กรรม
ขาประจำ เจอทีไร อึใส่เลย
เกี๊ยะกับแก้ม แหยมกัน นั้นไม่ได้
เป็นบรรลัย เเก้มเขียว เชียวนะเหวย
ลิ้นกับฟัน นั้นไซร้ อย่าใกล้เลย
คำพังเพย ของไทยเรา ก่อนเก่ามา
เธอกับฉัน นั้นเป็ฯ เช่นคู่กัด
เจอเป็นฟัด กัดไม่ยั้ง ยังกับหมา
ต่างถือดี ตีแซง แข่งนาวา
เธอแซงขวา ฉันแซงซ้าย ร้ายพอกัน
ไม่มีใคร ได้ยอม พร้อมกันหยุด
ในที่สุด ก็พัง ทั้งเธอฉัน
นาวาล่ม จมหาย ตายด้วยกัน
ไม่มีวัน ถึงฝั่ง ดังใจจินต์
หากเราสอง ปองจิต สนิทมั่น
รวมใจกัน นำนาวา ฝ่าสายสินธุ์
คงไม่ต้อง มองหน้า น้ำตาริน
จนสุดสิ้น คือต้องพราก จากกันเอย
นายก (58.9.186.*) [ กลอนตามใจคุณ ] [ วันพุธ ที่ 29 สิงหาคม 2550 เวลา 15:56 น. ]