ถ้าหลับแล้วลืมได้ขอหลับตลอดกาล

ฟ้าเดียวกันเหตุใดฝนไม่ทั่ว ความมืดมัวรอบตัวมิใช่ฝัน
ความสว่างของแดดไม่เท่ากัน ดวงตะวันดวงนั้นช่างลำเอียง

การหลับไหลทำให้ลืมบางสิ่ง หนีความจริงหลับตาไม่ฟังเสียง
เดินคนเดียวไฟมืดไร้ตะเกียง ขาดคู่เคียงแนบชิดข้างเคียงกาย

เรือลำน้อยลอยคว้างกลางทะเล เรือหันเหล่องไปไร้จุดหมาย
ดาวหัวเราะจันทร์เย้ยโถเดียวดาย หากเจ้าตายใครเล่าจะเห็นใจ

พายุโหมน้ำซัดคลื่นกระหน่ำ เรือลอยลำโคลงเคลงยิ่งสั่นไหว
เรือแตกหักไร้แรงจับท่อนไม้ ไม่เคลื่อนไหวร่างไร้ซึ่งวิญญาณ

ดาวหัวเราะจันทร์เย้ยสมน้ำหน้า รอบอกฟ้าคอยหัวเราะเสียงประสาน
โลกไม่เคยเข้าข้างใครได้นาน ใครฟุ้งซ่านฟ้าและดาวคงสะใจ





Bizava (124.120.1.*) [ กลอนอาลัย-เศร้า ] [ วันพุธ ที่ 29 สิงหาคม 2550 เวลา 03:54 น. ]