พรจากฟ้า (โคลงสี่สุภาพ)

แสงแดดแผดผ่านเนื้อ นาบผิว แสบแฮ
ไร้ร่มแรงลมลิ่ว ไล่ร้อน
ครั้นก้านกิ่งสบัดปลิว ปลดปล่อย น้ำเอย
เหมือนฟ้าประทานพร พรั่งพรแห่งหน
สายฝนพรำพาฉ่ำ ชุ่มชื่น ใจเอย
ขจรทั่วทุกถิ่นผืน แผ่นฟ้า
ปลดเปลื้องเป่าปัดคืน คลายทุกข์ โศกแล
เกิดก่อพื้นดินหญ้า หย่อมหญ้าสุขเหลือ


ปลาทอง (58.9.71.*) [ กลอนธรรมชาติ ] [ วันอาทิตย์ ที่ 16 กันยายน 2550 เวลา 22:45 น. ]